Zaburzenia ze spektrum autyzmu można diagnozować w każdym wieku, często jednak trudno dostrzec jednoznaczne objawy przed 3 rokiem życia. W przypadku dzieci i młodzieży z Zespołem Aspergera diagnostyka stanowi jeszcze większe wyzwanie dla specjalistów – mali pacjenci zwykle zaczynają mówić zgodnie z normą rozwojową, mają ciekawe i oryginalne zainteresowania, chętnie o nich opowiadają używając „dorosłego” słownictwa. Takie zachowania są raczej powodem do dumy dla rodziców, niż do niepokoju. Problemy zazwyczaj stają się widoczne, kiedy pojawia się konieczność funkcjonowania dziecka w grupie.
Do pierwszych objawów spektrum autyzmu u młodszych dzieci należą:
- trudność z nawiązaniem kontaktu wzrokowego, małe zainteresowanie innymi osobami, brak reakcji na twarze oraz mimikę, blada mimika oraz ograniczone posługiwanie się gestami (brak wskazywanie, nie przynoszą i nie pokazują przedmiotów zainteresowania) w okresie niemowlęcym
- nieprawidłowy rozwój mowy – opóźnienie mowy, nagły lub stopniowy regres, powtarzanie słów lub całych sentencji bez intencji komunikacyjnej (tzw. echolalia bezpośrednia lub odroczona)
- brak lub ograniczona reakcja na imię
- manieryzmy ruchowe – m.in. trzepotanie rączkami, kołysanie się, kręcenie w kółko
- zainteresowanie nietypowymi przedmiotami lub ich właściwościami sensorycznymi (np. wpatrywanie się w ruch wirowy pralki, dotykanie określonych struktur, układanie przedmiotów w określony sposób)
- zaburzenia integracji sensorycznej – m.in. nadwrażliwość na dźwięki, dotyk, lub też poszukiwanie intensywnych bodźców, np. ucisku
- trudność z kontrolą emocji oraz niska tolerancja frustracji – nawet drobne sytuacje powodują u dziecka wybuchy złości, nierzadko z agresją fizyczną i autoagresją.